Deze Vlaamse start-up pioniert met universeel drone delivery landingsplatform

E-commerce en duurzaamheid: ze lijken vooralsnog lastig te verzoenen. De Belgische start-up Drone-Future maakt zich nu sterk een laagdrempelige technologie te hebben uitgedokterd waardoor onder meer grote logistieke spelers en online giganten ook drones zouden kunnen inzetten voor de intussen beruchte last mile. Deze zomer trekt de Belgische start-up naar Cambodja voor de eerste terreintesten.

Nog een hele weg te gaan

Het uitgangspunt was heel simpel. Pakjes verzenden of terugsturen via een drone: dat klinkt als het ei van Colombus, maar hoe ontvang je zo'n pakketje dan precies bij je thuis? Moet de drone het zomaar droppen op je terras of in je voortuin? Of moet het tuig ook daadwerkelijk landen, waarna de bestemmeling het pakje dan losmaakt en in ontvangst neemt?

“In theorie lijkt het allemaal heel eenvoudig, in praktijk zijn er aan al die verschillende bezorgopties nogal wat nadelen verbonden,” werpt Kris Rottiers, de 34-jarige medeoprichter van Drone-Future, op. “Drones die telkens ook effectief moeten landen, zorgen bijvoorbeeld voor de nodige geluidsoverlast. Of ze brengen huisdieren in paniek en kunnen onderhevig zijn aan vandalisme. Terwijl zo’n drone op zich uiteraard wel een gedroomde oplossing kan zijn voor het last mile-probleem in de e-commerce, waardoor de tienduizenden bestelwagens die nu dagelijks op pad zijn met pakjes op termijn opnieuw uit ons straatbeeld zouden kunnen verdwijnen.”

“Met die uitdaging zijn we enkele jaren geleden bij Drone-Future dus aan de slag gegaan. Google Wing kreeg vorig jaar als eerste dronebedrijfje een licentie om in de VS voedsel aan huis te leveren via drones, maar zij laten die pakjes vandaag nog gewoon via een touw naar beneden zakken. Dat is een optie, zeker, maar wat dan als je dat pakje graag terug wil sturen?”

“In de VS is de wetgever al een eind verder opgeschoven en beginnen almaar meer koerierbedrijven te onderzoeken of ze met drones kunnen werken, maar de eindaflevering én het terugsturen van pakjes blijven een teer punt. In Europa is die wetgeving nog heel stroef, en blijft de inzet van drones dan ook beperkt tot een aantal strikt omlijnde toepassingen. Bijvoorbeeld de levering van medicijnen aan ziekenhuizen.”

Out of the blue een oplossing bedenken

Rottiers is niet zo gemakkelijk voor één gat te vangen. Hij verdient al flink wat jaren zijn brood als zelfstandig verzekeringadviseur, maar sinds zijn jeugd is hij toch vooral geboeid door alles wat met technologie en innovatie te maken heeft. Die passie resulteerde de voorbije jaren ook in twee start-ups, die hij samen met enkele andere ondernemers uit de grond stampte. “Ik lees veel, heb de voorbije jaren ook heel wat zelfstudie gedaan en ben enkele mensen tegen het lijf gelopen die op technologisch vlak behoorlijk sterk in hun schoenen staan. Zij hadden niets specifiek met de dronemarkt, maar wellicht zit nu net daarin onze grootste sterkte: we zijn immers out of the blue beginnen nadenken over hoe we nu zelf liefst pakketjes via drones zouden ontvangen.”

“Zo zijn we op het idee gekomen voor een soort rail-systeem, waarbij die rail op het dak of langs de gevel van een woning of appartementsgebouw kan worden bevestigd. De rail is uitgerust met een universele box die je zowel toelaat om pakjes te ontvangen als terug te sturen, en fungeert dan ook als een soort van landingsplatform voor drones. De geïntegreerde technologie zorgt er ook voor dat pakjes ontvangen of teruggestuurd kunnen worden zonder dat de eindklant zelf aanwezig moet zijn.”

Cambodja

Hoewel het systeem nog maar in de prototype-fase zit en de volgende maanden uitgebreid zal worden getest, maakt Rottiers zich sterk dat ze hun innovatie voor zowat 2.000 euro in de markt kunnen zetten. Eventueel zelfs in een zelfbouwpakket. “Onze technologie is intussen wereldwijd gepatenteerd”, klinkt het. “We hebben ook al verkennende gesprekken gevoerd met lokale overheden of openbare dienstverleners in verschillende landen, onder meer in Cambodja en Rusland. We denken immers dat de lokale productie van zo’n systeem op termijn tot een win-win kan leiden: enerzijds voor ons bedrijf als patenthouder, anderzijds via de creatie van een aantal jobs voor de productie en het onderhoud ter plaatse.”

Oprichters Kris Rottiers en Ivan Peeters kregen bij Drone-Future intussen het gezelschap van investeerder Bart Goovaerts, de oprichter van haard- en kachelbedrijf M-Design, die zelf ook een stevige technische achtergrond heeft. Eerder dan naar extra kapitaal is het bedrijf vandaag op zoek naar geschikte locaties om hun technologie – die naar eigen zeggen min of meer op punt staat – ook in realtime en in levensechte omstandigheden te kunnen testen en verder te perfectioneren. Dit is, gezien de strenge wetgeving op dit vlak in heel wat landen, niet zo voor de hand liggend.

“Eind januari hebben we een overeenkomst getekend met de lokale overheid van de Cambodjaanse provincie Kampot. Eén van de grote voordelen van Cambodja is immers dat daar nog niet al te veel regelgeving bestaat rond het gebruik van drones. In tegenstelling tot de aanpak in de meeste Europese landen, wil de overheid daar in eerste instantie vanuit de technologische innovaties vertrekken, om vervolgens op basis daarvan verdere wetgeving uit te werken.”

“Zodra onze prototypes technisch volledig veilig bevonden zijn, kunnen we in Cambodja aan de slag. De lokale overheid zorgt voor drones en staat ook in voor het air management, maar voor de rest krijgen we daar min of meer carte blanche. In eerste instantie mikken wij daarbij op twee toepassingen: de particuliere markt én bedrijvencentra. Waarbij we onze technologie dus willen uittesten in zowel een dichtbevolkt gebied zoals een stadsomgeving als in een uitgestrekter maar eerder dunbevolkte zone. En waarbij de weersomstandigheden hopelijk voldoende uiteenlopend zullen zijn om te testen in welke mate onze systemen daar voldoende voor gewapend zijn.”

Subsidies voor het buitenland

Cambodja, het lijkt niet meteen de voorkeursbestemming om hoogtechnologische innovaties te gaan uittesten, maar dat is een misvatting, geeft Kris Rottiers aan. “Het land zet al enkele jaren sterk in op nieuwe technologie en probeert ook zoveel mogelijk buitenlandse start-ups aan te trekken. Op termijn hopen we natuurlijk ook partnerships te kunnen afsluiten met grote lokale spelers die dan van onze diensten gebruik zouden maken.”

Rottiers steekt niet onder stoelen of banken dat hij de toekomst van Drone-Future eerder in Azië, Australië en in de VS ziet. “Daar heeft men het gebruik van commerciële drones de voorbije jaren al uitgebreid getest. In eigen land bestaat er nu wel zoiets zoals DronePort in Sint-Truiden, maar dat blijft al bij al toch heel beperkt in zijn ambities. Wij komen hier nu in aanmerking om subsidies te ontvangen om naar het buitenland te trekken, dat is toch bijzonder jammer? Wij zouden veel liever zien dat de overheid ons een gebied zou toewijzen om onze innovatieve technologie uit te testen en verder op punt te stellen in eigen land.”

Ecosysteem

Intussen zat Drone-Future ook al aan tafel met de producenten van heel wat drones om het ontvangsysteem zoveel mogelijk af te stemmen op die toestellen, maar op termijn droomt Rottiers toch vooral van een eigen drone. “Kijk maar naar wat Apple zo succesvol gedaan heeft: ze brachten met de iPhone één zeer uniek en succesvol product op de markt, waarna ze een heel ecosysteem hebben opgezet met allerlei aanverwante diensten en producten. Van de topman van Google Wing kregen we overigens al te horen dat we eerst maar eens moesten bewijzen dat ons product echt werkte, maar dat we hem daarna ook meteen mochten bellen.”

Blijkt het testproject in Cambodja effectief een voltreffer, dan ziet Rottiers op termijn een brede markt voor hun producten. “E-commercebedrijven genre Amazon of bol.com zouden onze technologie perfect kunnen gebruiken om andere bedrijven aan hun platform te binden, bijvoorbeeld via een soort van lease-formule waarbij ook het vervoer van hun pakketjes via drones in het contract inbegrepen zit.”

“Daarnaast mikken we natuurlijk ook op individuele klanten, maar daarvoor gaan we in eerste instantie toch inzetten op markten waar we voldoende volume kunnen creëeren, genre Rusland of China. Ik schat dat we – als de testen in Cambodja positief uitdraaien – nog twee tot drie jaar nodig hebben om ons product commercieel in de markt te kunnen zetten. En ik vermoed dat de gezondheidssector daarbij als eerste voor de bijl zal gaan.”