Bron foto: Shutterstock
Google wordt vaak gezien als hét lichtend voorbeeld als de werkgever die het meest oog heeft voor de ideale balans tussen werk en privé. Natuurlijk is het makkelijk om te beweren dat Google's cultuur fantastisch is als je er nooit hebt gewerkt. Dé vraag blijft: is het ook echt zo in de realiteit? Op Quora getuigen enkele werknemers hoe de work-life balance bij Google precies in elkaar zat en hoe het er écht aan toe gaat op de werkvloer. Wij vatten enkele opmerkelijke reacties van voor je samen:
Op vrijdagmiddag al genieten van het weekend? Geen probleem
"Enkele weken geleden kwam ik tien minuten te laat toe voor een meeting om 10:30 in de voormiddag. Het verkeer naar het werk was plots veel drukker dan gewoonlijk," getuigt Anthony Yeh, Software Engineer bij Google. "Mijn manager zag me toekomen en zei: 'Daar ben je! Je bent net op tijd voor de cake. Het is Jeff's verjaardag!'.
Enkele maanden daarvoor vertrok Anthony op een vrijdagmiddag al vanop kantoor om enkele vrienden te zien in San Francisco. "Mijn manager stuurde me een sms om 15u15 en vroeg of ik op kantoor was. Ik was aan het rijden dus kon niet direct antwoorden. Dus liet ik hem pas een uur later laten weten dat ik er niet was. "Geen probleem," zei hij. "Ik hoorde dat de frigo die je had besteld voor jouw kantoor was geleverd. Ik wou je even verwittigen en laten weten dat je niet mag vergeten om enkele biertjes erin te zetten. Geniet van het weekend!"
Te laat zijn bestaat niet
"Te laat opduiken op het werk bestaat eigenlijk niet bij Google," schrijft Google teamleader Roland Hess. "Tenzij je een meeting hebt waar je een cruciaal onderdeel van bent. Als je niet komt opdagen voor zo'n soort meeting, dan heb je een probleem. Maar als je niet op tijd ergens raakt weet je dat meestal een half uur op voorhand. Als je aan je gesprekspartners laat weten dat je er niet op tijd zal geraken, dan is er geen enkele probleem. Iedereen kan dat meemaken. Het is dus geen punt. Maar je mag er bij Google geen gewoonte van maken. Het zou anders wel eens kunnen dat je niet iemand bent waar mensen kunnen op rekenen. En dat wil je natuurlijk voorkomen," zegt Hess.
"Als je een goede verstandhouding hebt met je manager en je collega's en je niet te laat bent voor vastgelegde meetings, is het geen punt wanneer je het kantoor binnenwandelt," schrijft een van de Google-medewerkers. "Niemand kan het eigenlijk wat schelen omdat de mensen die in ons team zitten er allemaal voor elkaar staan en hard werken als puntje bij paaltje komt."
Wat de work-life balance bij Google betreft krijg je er volgens Roland Hess evenveel terug als je erin stopt. Je kan gigantisch lange uren kloppen als je dat echt wil, maar je hoeft dat niet te doen. Zo kan het voorvallen dat je in het midden van de nacht code moet schrijven (afhankelijk van je job) om iets snel te fixen of een telefoontje moet beantwoorden op een feestdag. Maar dat is niet het echte gevaar voor je work-life balance. Het gevaar schuilt in het feit dat je binnen Google zelf bepaalt hoeveel hooi je op je vork neemt. Als jij een persoon bent die al snel gigantische hoeveelheden tijd in je werk stopt en daar geen probleem mee hebt, dan kan het zijn dat je work-life balance in het gedrang komt. Belangrijk: bij Google moet je leren dat niet te doen.
Los van de bedrijfscultuur binnen Google is het al dan niet onder druk staan van je work-life balance ook afhankelijk van je team en manager. Binnen Google zijn er niet veel mensen die hoge eisen zullen stellen. Maar het kan wel een cultuur zijn binnen een bepaald team. Hoe langer je werkt bij Google, hoe meer je zal merken dat de mensen die promotie krijgen, vaak diegenen zijn die enorm met het merk zijn begaan en daar ook veel tijd in stoppen. Een beetje zoals iedereen. "Om bij Google te werken moet je dus geen workaholic te zijn. Je bent zelf in de lead," besluit Hess.
Persoonlijk leven is belangrijker dan een deadline
Een ontroerend voorbeeld is dat van Bob Aman die drie jaar bij Google werkte. Hij referereert dat de work-life balance binnen Google enorm afhankelijk is van de manager die je hebt. "Mijn manager stond er echt op dat je voor meetings op tijd kwam opdagen. Enorm drukke momenten waren er zelden, maar rond de Google I/O conferentie stond de druk op de ketel. Dan moesten we genoeg uren kloppen om zeker te zijn dat alles op tijd klaar geraakte voor de eventpresentie."
"Tijdens die periode kreeg ik plots telefoon van mijn ouders. Ze vertelden met dat onze hond op sterven lag. Het probleem was dat zij aan de andere kant van de Verenigde Staten woonden. Mijn manager zag dat er een probleem was en vroeg wat er scheelde. Toen hij hoorde dat onze hond op sterven lag antwoordde hij: 'Waarom ben je op het werk en niet op een vliegtuig naar huis? Ga er naartoe. Nu.'
"Het maakte voor de manager niet uit dat we de deadline misschien niet zouden halen als ik naar huis ging," zegt Aman. Bovendien hield hij ook geen rekening met het feit of ik nog vakantiedagen had. Dat mijn hond op sterven lag was voor hem belangrijker dan dat. Ik zal dit gebaar nooit vergeten en ik zal altijd dankbaar zijn dat ik mijn hond nog een laatste keer in de ogen kon kijken."
Wat vind jij van de bedrijfscultuur van Google?
bron: Quora
