Ex- Bubble Post CEO Ben Rieder. Bron foto: Story Me.
Bubble Post is al lang geen onbekende naam meer. Het ecologische stadsdistributie-bedrijf werd in 2013 opgericht door Michel De Waele, Anthony Viaene en Ben Rieder. Rieder, die ook voormalig CEO van het bedrijf was, besloot eind januari op te stappen na een conflict met andere aandeelhouders. “Plots zit je daar, in een bedrijf dat je hebt opgericht maar niet meer je visie draagt”, vertelt hij openhartig aan Bloovi-redactrice Magali De Reu. Rieder en ik drinken samen koffie, terwijl ik luister naar zijn groeiverhaal, Bubble Post-ervaringen en zijn toekomstplannen.
Leven in het moment, maar trouw aan de plicht
Telkens wanneer ik een ondernemer heb geïnterviewd, heb ik het gevoel dat ik hem of haar een beetje beter heb leren kennen. Bij Rieder was dat al het geval toen hij amper vijf minuten aan het woord was. De Gentenaar heeft een enorme verantwoordelijkheidszin, een eigenschap die misschien wel aan de basis ligt van zijn doen en laten. “Vroeger was mijn motto ‘go with the flow’”, grijnst Rieder. “Na mijn middelbare studies maakte ik de impulsieve beslissing om een jaar in Bolivia te studeren. Ik heb er gereisd, gefeest en vrienden gemaakt - alles wat ik daar heb gezien en meegemaakt was één grote levensles. Maar wat ik vooral heb ontdekt, is wat ‘living in the moment’ nu écht inhoudt .”
“Ik wist dat ik rationeel was, maar had nooit gedacht dat ik ook plichtsbewust was”
‘Leren leven in het moment’ kreeg een staartje toen Rieder al terug in België was. Zijn Boliviaanse vriendin belde hem op om te vertellen dat ze zwanger was. “Daar zat ik dan, op mijn heftruck bij Honda, waar ik op dat moment een vakantiejob had”, schampert Rieder. “Ik had dan wel plannen om de maand nadien te starten aan de Gentse universiteit, maar die heb ik meteen overboord gegooid. Een week later zat ik op het vliegtuig naar Bolivia. Ik trouwde met mijn ex, trok bij haar in en we woonden 5 jaar lang samen in een land waarin ik enorm moest wennen aan de cultuur. Ja, het was vaak verschrikkelijk moeilijk, maar dat was oké. Ik wist dat ik rationeel was in die dingen, maar ik had nooit gedacht dat ik zo plichtsbewust was.”
Rieder geeft meteen aan hoe trouw hij is gebleven aan die karaktereigenschap, zeker toen hij samen met kompanen Michel De Waele en Anthony Viaene Bubble Post, bij de oprichting in 2013 nog ‘Bubble Taxi’, uitbouwde. Begin vorig jaar telde de koerierdienst 100 medewerkers. “Dat verantwoordelijkheidsgevoel groeide mee met het bedrijf”, knikt Rieder. “Ik wilde het goed doen met Bubble, je werknemers hebben familie, betalen huizen af - je moet een constante creëren in je bedrijf zodat je ieder van hen kunt betalen. Dat heeft veel met me gedaan.”
Enthousiasmerend en innoverend in de groeispurt
Hoewel Bubble Post meer heeft bereikt dan Rieder had kunnen dromen, was het bedrijf nooit zomaar een probeersel. “Ik wist heel goed waaraan ik begon”, gaat hij verder. “In Bolivia runde ik al mijn eigen bedrijfje - ik importeerde computeronderdelen vanuit België. Terug in eigen land wist ik dat ik niet voor een baas zou gaan werken: ik was een vat vol ideeën en daar moest ik iets mee doen.”
“De samenhorigheid heeft van Bubble Post een succesverhaal gemaakt”
Ook ditmaal voerde de ondernemer de daad bij het woord: Bubble Taxi werd, zoals dat meestal gaat bij start-ups, opgericht vanuit de frustratie dat autorijden in het Gentse een gedoe was. Toen de onderneming uiteindelijk besloot zich enkel toe te leggen op pakjesvervoer, werd de echte groeispurt ingezet. “Voor mij is ondernemen snel vooruit gaan en constant nieuwe dingen doen”, zegt Rieder. “Ik word gedreven door de nood om dingen te verbeteren en voortdurend te innoveren. Het feit dat je mensen aan boord krijgt die datzelfde verantwoordelijkheidsgevoel en enthousiasme dragen om je visie na te jagen, dat is ongelooflijk. Die samenhorigheid creëert een veerkracht die van Bubble een succesverhaal heeft gemaakt. En aangezien elk succesverhaal gewoon een opeenstapeling is van elementen die mislopen, ben ik trots om te kunnen zeggen dat het bedrijf genoeg veerkracht had om er positieve dingen uit te halen. En dat kan niemand ons ooit nog afnemen.”
“De verantwoordelijkheidszin remde mij af om te innoveren”
Toch moet ik toegeven dat, naarmate dat menselijk kapitaal toenam, mijn verantwoordelijkheidszin mij afremde om te innoveren. Het ganse luik van nieuwe concepten introduceren verdween naar de achtergrond. Je moet een bedrijf leiden en personeel betrokken houden en die verantwoordelijkheid slorpte energie op. Zoiets mag je echt niet onderschatten.”
Botsende uitersten
Na de zomer van 2016, toen Bubble Post al verschillende Belgische en Nederlandse steden had veroverd, besloot het bedrijf een nieuwe CEO (Marc Morioux, nvdr) aan te wijzen. De bedoeling was dat Rieder zich volledig kon focussen op de verdere groei en internationale expansie. Maar Morioux werd ook aangesteld om duidelijkheid te brengen in alle inkomsten en uitgaven. Vanaf dat moment kwam er een kink in de kabel. Al snel bleek dat niet alle steden waarin het bedrijf actief was even rendabel was. Rieder geeft toe dat financiële rapportering waarschijnlijk wel meer aandacht had verdiend, maar heeft het niet over een inschattingsfout.
“Ik kon niet aan de kar blijven trekken van iets dat niet meer aansloot bij wie ik ben”
“Kijk, er zijn twee manieren om een bedrijf te leiden,” stelt hij, “als je elke dag meer geld binnenkrijgt dan je uitgeeft, blijf je op een goed niveau. Een andere benadering houdt in dat je risico’s neemt en tijdens een bepaalde periode meer uitgeeft dan er binnenkomt. Bubble Post moest blijven groeien, dus ik zag ons bedrijf eerder in die tweede categorie. Aan het uiterste was er Marc die onderzocht wat ons het meeste geld kostte, en aan de andere kant zat ik volle gas te geven om de expansie te trekken. Marc en de toen ook nieuwe aandeelhouders waren het eens dat Bubble Post haar internationale plannen in de koelkast moest steken en de aandacht beter ging naar de verdere uitbreiding in België en Nederland. “Alle respect voor Marc, maar ik voelde me er niet meer goed bij”, zucht Rieder. “Wanneer het gewicht van dat andere uiterste zo groot is dat de pijl die eigenlijk vooruit moet schieten wordt tegengehouden, dan heeft het geen zin meer, hé. De visie, dat langetermijnverhaal dat ik voor ogen had werd omgegooid en maakte plaats voor een meer hiërarchisch beleid. Plots vallen er medewerkers weg, worden er maatregelen genomen die niet in het Bubble-verhaal passen. Als je dan enkel kunt vaststellen dat je in een bedrijf zit dat jouw visie niet meer draagt, is het tijd om de dingen op een rij te zetten. Ik kon gewoon niet aan de kar trekken van een onderneming die niet langer aansloot bij wie ik ben en wat ik al die jaren had opgebouwd.”
Terug van nul
Wanneer Rieder de situatie omschrijft als ‘een emotionele slag in het gezicht’, moet het niet gezegd dat het een gevoelig onderwerp is. Spijt heeft de ondernemer echter niet. “Toen ik de laatste dag de deur achter mij sloot, kreeg ik een dubbel gevoel”, vult hij aan. “Ik ervoer opluchting en een last die van de schouders viel, maar ineens moet je het wel allemaal kunnen loslaten. Dat is enorm hard. Weet je, succes zorgt ervoor dat iedereen naar je kijkt, want je komt vaak en in een positief daglicht in de pers. Maar het gezicht worden van een bedrijf wordt bikkelhard als een situatie of verandering zoals nu gebeurt. Ook de buitenwereld heeft een mening: na alle vorige positieve reacties krijg je ineens de bak vol. Het stukje mens dat gekoppeld is aan een onderneming creëert een soort van kwetsbaarheid. Anderen beschouwden me af en toe als een statussymbool, maar ik ben nog steeds die gast die 5 jaar geleden met zijn stomme taxi’s bezig was. Laten we het er gewoon op houden dat ik zeker ben van mijn stuk - tenslotte heb ik mij vastgehouden aan mijn principes. En als je dat doet, dan kunnen er enkel mooie dingen op je pad komen“
“Ik ben met nieuwe projecten bezig die mij de kick geven die ik kreeg van Bubble Post”
Als ik Rieder mag geloven, zouden die mooie dingen wel eens sneller ten tonele kunnen verschijnen dan men zou denken. “Succes telt niet, leuke dingen doen die je waarden reflecteren moeten op de eerste plaats komen”, vindt hij. “En dat is precies waar ik mee bezig ben. Initieel had ik besloten om een paar maanden te niksen en misschien enkele weken op vakantie te gaan. Alleen zou ik mijn gedachten op een rijtje zetten en terugkeren met een volle energietank om terug van nul iets nieuws uit de grond te stampen. Maar dat lukt niet, ik heb mij vrijwel meteen op enkele nieuwe projecten gestort die mij opnieuw die kick geven die ik met Bubble had.”
Als ik Rieder vraag een tipje van de sluier te lichten, schudt hij al lachend het hoofd. “Ik ben momenteel nog met té veel dingen bezig”, bekent hij. “Maar als je iets goed wil doen, dan moet je je er ook op kunnen focussen. Dus momenteel is het een afvalrace en zal er één ding overblijven waar ik weer voor de volle 100 procent zal gaan.”
Veel succes, Ben!
