Op 1 oktober 2020 werd Alexander De Croo (44) eerste minister van de veelbesproken Vivaldi-regering. Het ideale moment om een blik te werpen op de man die de komende vier jaar het premierschap op zich zal nemen. De Croo is immers niet alleen politicus, maar ook auteur. In 2018 schreef hij het boek Eeuw van de vrouw: hoe feminisme ook mannen bevrijdt. Een hot topic waar de dames van de podcastreeks ‘50 Koffies’ uiteraard graag meer over wilden horen. Want hoe staat het met de gendergelijkheid in België? En welke rol kunnen bedrijven daarin spelen?

“Op het vlak van wetgeving doen we het zeer goed”, verduidelijkt De Croo, die op het moment van het interview, afgelopen zomer, nog vicepremier was. “Er zijn maar vijf landen ter wereld waar er in de wetgeving tussen mannen en vrouwen geen onderscheid wordt gemaakt. En België is er één van. Maar in de praktijk is het andere koek. De loonkloof tussen mannen en vrouwen is daar de beste maatstaf voor.”

Zijn vrouwen dan niet ambitieus genoeg?

“Neen, het heeft niets met ambitie te maken. Meer nog, er zitten meer vrouwen dan mannen in het hoger onderwijs. En vaak studeren vrouwen met betere cijfers af. Het is pas later dat vrouwen meer naar de achtergrond verdwijnen. En dat is raar, hé. We hebben eigenlijk de hoogst opgeleide huismoeders ter wereld.”

Het staat vrouwen toch vrij om niet voor hun carrière maar voor hun gezin te kiezen?

“Ja en nee. Een echte vrije keuze is het niet. Vaak is het de maatschappij die je keuze voor je maakt. Die veroordeelt carrièrevrouwen heel hard. En zeker vrouwen onder elkaar, dat is snedige opmerkingen troef.”

“Onze maatschappij heeft een verwachting voor vrouwen gecreëerd die onrealistisch is. Professioneel ligt de lat voor vrouwen al een pak hoger. En sociaal moeten ze het dan ook nog eens perfect doen. En de ambitieuze werknemer die niet mag falen, én het beste huwelijk én de perfecte moeder. Dat is niet haalbaar. De rolmodellen die dan als voorbeeld naar voren worden geschoven, versterken dat stereotiepe beeld van perfectie vaak nog eens. Zo los je het probleem niet op hé.”

Als er meer vrouwen in het hoger onderwijs zitten, waar ligt dan het kantelpunt?

“Het is vaak wanneer we beslissen een gezin te stichten, dat vrouwen een stap terugzetten. Onze maatschappij dénkt dat de zorgtaken van het gezin vooral op de schouders van de vrouw terecht moeten komen. Maar Scandinavische landen bewijzen dat mannen die taken evengoed op zich kunnen nemen. Het is vaak op dat cruciale moment dat vrouwen beslissen deeltijds te gaan werken. En dat impliceert, naast een lager loon en pensioen, ook deeltijdse opportuniteiten.”

Herstellen opgelegde quota het evenwicht?

“Quota kunnen in sommige omstandigheden de beste oplossing zijn. We weten dat we ‘de beste kandidaat’ moeten kiezen. Maar eigenlijk zijn we geneigd te kiezen voor wat we het best kennen. Dus? Kiezen mannen vaker voor mannen. Al wijst onderzoek uit dat diverse teams veel betere beslissingen kunnen maken dan uniforme teams. En met diversiteit bedoel ik niet alleen vrouwen, maar ook mensen met een migratieachtergrond.”

“Quota opleggen in de overheidssector kan wel een positieve invloed hebben. Zo geef je aan de maatschappij een duidelijk signaal dat gelijkheid een belangrijk thema is. En quota verplichten ons ook verder te zoeken naar het echte talent dat we willen. Om meer overtuigingskracht aan de dag te leggen die talentvolle mensen voor die job te laten kiezen. Veel vrouwen knappen af op lange dagen bijvoorbeeld. Het is echt niet onoverkomelijk daar iets aan te doen.”

Wat kunnen bedrijven doen?

“De vraag die alle bedrijfsleiders zich vandaag moeten stellen is: hoe verander ik de cultuur, de regels en de werkmethodes om ervoor te zorgen dat ik het beste uit iedereen haal. Onze beroepscultuur focust op het aantal uren dat iemand klopt. Maar is dat nodig? Ik denk het niet. Het moet om output draaien. En ook daar lopen Scandinavische landen weer op kop.”

“Wil je als bedrijf meer welvaart creëren? Dan moet je afstappen van de zero sum game-mentaliteit. Door meer in echte talenten te investeren, krijgen we een grotere taart en hebben we dus meer te verdelen. Die mentaliteitsverandering is niet eentje die in een vingerknip realiteit wordt. Dat heeft tijd nodig. Maar door meer positieve voorbeelden naar voren te schuiven en meer mannen op de kar te krijgen, kunnen we stappen in de goeie richting zetten.”

De Croo geeft met zijn nieuwe federale regering alvast het goede voorbeeld. Nooit eerder was een Belgische regering zo divers. Mannen, vrouwen én ministers met een migratieachtergrond.

Wil je meer over horen over het standpunt van de premier over gendergelijkheid en feminisme? Beluister dan hieronder de volledige podcastaflevering.