Bert Dries aka Musketon is een in Gent wonende Limburgse illustrator die de intussen 116.000 Instagram volgers herkennen aan zijn haarscherp tekenwerk. Letterlijk, maar ook figuurlijk: op zijn digitaal werk kan je eindeloos inzoomen op details, en de man is voorzien van een serieuze dosis kritische humor. Je kent hem van zijn werk voor I Love Techno, Dr Lektroluv en grote murals in de stad. Of van zijn opdrachten voor onder andere Nike, Vans, Martini, MTV en Coca-Cola. Een gesprek met een ondernemer die 50% kunstenaar is. Of is het omgekeerd?
Bert Dries, die geldt als één van de beste designers van ons land, wilde eigenlijk geen illustrator worden. “Op mijn achttiende wou ik vooral graag plaatjes draaien. Maar ik kwam uit een sociale woonwijk en dj-materiaal kostte veel geld, dus daar kwam weinig van in huis. De muziekwereld bleef mij wel boeien en ik haalde mijn eerste opdracht binnen door flyers te tekenen voor DJ Murdock.”
Van daar ging het naar Dr Lektroluv, I Love Techno en Live Nation. En laten we vooral ook zijn video voor het bekende New Yorkse dj-duo The Chainsmokers niet vergeten, die op YouTube al bijna 50 miljoen keer werd bekeken.
“Ik heb nooit voor een bedrijf gewerkt”, vertelt Dries. “Ik heb overwogen om te gaan solliciteren, omdat het mij afschrikte om geen zekerheid te hebben. Maar ik waagde dan toch meteen de sprong in het diepe. Ik wou mijn eigen ding doen. Het gevoel dat ik na dertig jaar zou wakker worden en spijt zou hebben over wat ik niet gedaan had, baarde mij meer zorgen.” Resultaat: Dries stond meteen met beide benen in het zelfstandige leven.
Vergeet de gouden tips
Van zo’n selfmade man verwacht je een waslijst aan raadgevingen en caveats over hoe te ondernemen. Niet zo bij Dries. “Ik heb geen gouden tip”, vertelt hij, “De woorden ‘uitproberen, vallen en weer opstaan’ omschrijven mijn parcours het best.”
Immer voorwaarts, lijkt het devies. En om te beslissen waar het precies heen moet, laat de illustrator zich leiden door buikgevoel, maar ook door een onaflatende drang naar perfectie. Een voorbeeld. Om zijn Awkward Flyers op te hangen, een resem scheurblaadjes voor uitgevonden workshops en cursussen zoals ‘Driving a Multipla with confidence’ en ‘Manscape like an artist, is Bert Dries voor dag en dauw al in de weer. “Ik wil dat ze op de beste plekken in Gent hangen, dus sta ik op om halfzes, hang ze op en ga nadien weer slapen.”
Musketon is geen man die half werk doet. Maar resoluut gaan voor je eigen ding in combinatie met extreem gedreven zijn en detaillistisch werken, heeft ook zijn nadelen. “Maar goed, ik leer uit mijn fouten en ga nu af en toe op de rem staan.”
Socials first
Dat op de rem staan is evenwel niet makkelijk als je ‘always on’ bent. Dries heeft met zijn ruim 116.000 volgers op Instagram een cult following bij elkaar gespaard, al hecht hij daar zelf weinig belang aan. “Vroeger volgde ik de statistieken nauwgezet op en plaatste ik vraagtekens als ik honderd volgers verloor na een post. Nu probeer ik dat los te laten en gewoon te posten wat ik zelf belangrijk vind. Die cijfers groeien gestaag en ik lig er niet teveel meer van wakker.”
Toen ik jonger was, stuurde ik mails naar mensen waar ik naar opkeek. Meestal kreeg ik weinig reactie. Ik weet dus wat het betekent om toch een antwoord te krijgen
“Maar top of mind blijven is wel essentieel”, vervolgt Musketon. Dat Instagram zowel reclamebureaus als webshopklanten inkijk biedt in zijn universum, werkt, zoveel is duidelijk. Maar hoe hou je al die berichten en reacties bij? “Vragen voor opdrachten stuur ik door naar mijn agent, al spendeer ik zelf ook veel tijd op Instagram. Ik post elke dag iets, maar ik vind het ook belangrijk dat mensen mij kunnen bereiken.”
“Toen ik jonger was, stuurde ik mails naar mensen waar ik naar opkeek. Meestal kreeg ik weinig reactie. Ik weet dus wat het betekent om toch een antwoord te krijgen.”
Solo slim, maar niet alleen
Op zijn socials toont Dries alleen werk dat hij uit eigen beweging maakt, geen opdrachten zoals hij die uitvoert voor pakweg de nieuwe Nike Air Max. Dries: “Ik ben ervan overtuigd dat je met de smartphone in je hand een eigen brand kan uitbouwen. Op TikTok kan je ’s avonds iets posten en ’s morgens famous zijn. Het is hard werken, maar ik geloof dat er veel individuele talenten zijn die vandaag een gigantisch platform ter beschikking hebben om hun eigen ding te doen.”
Die nadruk op een uitgesproken eigen koers wil nog niet zeggen dat Dries een einzelgänger is die alleen in zijn hoekje zit te werken. Hij deelt momenteel een bureau met Ship of Fools, een duo dat dynamische content maakt — lees: alles van animated gifs tot motion graphics. “Het inspireert om met anderen samen te werken. Je leert van elkaar, maar je kan tegelijkertijd echt je ding doen. Effectief een groep mensen managen is momenteel minder aan de orde voor mij, dit zie ik vooral als een interessante wisselwerking.”
Opdrachten weigeren
Dries is een artiest van de maatschappijkritische soort, getuige de fake Facebook surveillance camera die hij uit zijn 3D-printer toverde en in het toilet van zijn bureau hing. Dat heeft ook gevolgen voor de opdrachten die hij aanneemt, of niet aanneemt. “Ik zei onlangs nee tegen een bedrijf dat naast sonars blijkbaar ook wapens maakt. Ik sta daar uiteraard niet achter en heb vriendelijk bedankt.”
“Sigarettenmerken laat ik ook links liggen. Soms is het wel een dunne lijn: de opdrachten die het meest betalen, stroken niet altijd 100% met mijn eigen visie op het leven”, zegt Dries.
Die keuzes zijn een uiting van de dunne grens die Musketon bewandelt tussen illustrator en ondernemer. “Soms zou ik graag enkel mijn illustraties verkopen”, vertelt Dries. Geen murals in opdracht dus, geen logo’s, geen auto’s beschilderen voor Mazda en geen iconisch Coca-Colaflesje tekenen. Liefst van al maakt hij zijn eigen werk. Iets dat in een galerie kan hangen, zoals de tentoonstelling die hij net voor de lockdown in New York organiseerde, of prints en andere merchandise waarmee hij zijn webshop kan doen draaien.
Ondernemer versus kunstenaar
Die webshop boerde overigens goed tijdens de lockdown. Op zoek naar een manier om zijn business draaiende te houden, verkocht Musketon prints van zijn versie van Het Laatste Avondmaal, anno 2020: een indrukwekkende tekening die stikt van de verwijzingen naar het afgelopen half jaar. Je herkent Trump op de tv achteraan, de grond ligt bezaaid met wc-papier en Dunkin’ Donuts vervangen het brood en de wijn uit het origineel. Plezant detail, zijn hoofdpersonage heet Jebus, een knipoog naar Homer Simpson en zijn spraakverwarring over de zoon van God. De prints waren een hit. “Dit was mijn beste kwartaal.”
Misschien doet het er uiteindelijk niet toe of Dries/Musketon nu meer ondernemer is of kunstenaar. Wat hij begrepen heeft, is dat je alleen voor jezelf kan bepalen waar het heen moet met je werk. Dat je merk iets is dat je zelf in de hand moet hebben. En dat koppig blijven experimenteren en uitproberen zonder twijfel deel uitmaken van het recept.
