Joost Callens is CEO van Camino, een familiale holding die twaalf ambitieuze bouw- en vastgoedbedrijven verenigt en die de ambitie heeft om de duurzaamste bouwgroep van België te worden. Als CEO is hij - naast de dagelijkse business - enorm bezig met het menselijke aspect en de persoonlijke ontwikkeling van de medewerkers. “Ik geloof dat investeren in jezelf onbetaalbaar is. Je plukt daar altijd de vruchten van, als ondernemer maar ook in je privéleven.”

Hoe belangrijk is geld voor jou?

“Geld is een middel om gemakkelijker dingen te realiseren: je kan ermee ondernemen, nieuwe initiatieven uitwerken en ook andere mensen helpen. Geld is ook vaak een verdienste waar een heel team hard voor heeft gewerkt. Vanuit die erkenning kan je dan weer nieuwe ideeën vormgeven. En uiteraard kan je soms ook leuke dingen doen met geld, andere mensen verassen of jezelf eens een cadeautje gunnen.”

Wat was tot dusver je beste investering?

“De beste investering is de tijd die ik heb geïnvesteerd in mijn persoonlijke ontwikkeling. Om mezelf echt te leren kennen, heb ik na mijn studententijd veel lessen gevolgd rond drie centrale vragen: wie ben ik echt als persoon, hoe werkt een groep, en wie wil ik zijn in deze maatschappij?”

“Maar ik heb vooral ongelofelijk veel tijd gestoken in mijn Camino-tocht. Ik ben 89 dagen gaan stappen, te voet naar Santiago de Compostella. In het dagdagelijkse leven neem ik niet altijd tijd voor mezelf, maar tijdens die sabbatical heb ik dat wel gedaan. Dat brengt mij tot op vandaag heel veel bij. Het heeft ook geleid tot mijn tweede boek, waarin ik verdieping heb gevonden rond een aantal thema’s. Dat was mijn allerbeste investering ooit: tijd nemen voor mezelf en op zoek gaan naar mijn ikigai – een Japans concept dat betekent ‘een reden voor je bestaan’. Dat wil zeggen mijn passie, missie en beroep laten samenvallen en de kracht daarvan voelen.”

En jouw slechtste investering?

“Ik heb ooit een hele dure koersfiets gekocht, hetzelfde model waarmee Chris Froome zo succesvol was in de Tour de France. Ik moet met schaamrood op de wangen toegeven dat hij al vier jaar in mijn garage staat, met de banden plat (lacht). Ik moet daar dringend eens werk van maken om die toch wel dure fiets te laten renderen door meer te fietsen. En het zou ook goed zijn voor mijn gezondheid.”

Waar heb je professioneel gezien spijt van?

“Ik blijf niet lang stilstaan bij zaken die minder goed zijn gelopen. Soms heb ik wel spijt als ik te laat heb gereageerd op een bepaalde opportuniteit. Maar ik geloof in de kracht van ons team, iedere dag opnieuw dienen zich nieuwe opportuniteiten aan. Het heeft dus niet veel zin om daar lang in te blijven hangen. Maar ik vind het wel belangrijk om er telkens een leercurve van te maken. Elk moment is een leermoment.”

Ben je iemand die vaak piekert?

“Goh, ik denk wel veel na. Dat is ook mijn rol: ik ben zo weinig mogelijk bezig met operationele taken, maar focus me op de toekomststrategie van het bedrijf en van ons familiebedrijf. Ik probeer vooral uit te zoeken hoe ik al die talenten binnen onze groep nog beter kan laten samenspelen tot een schitterend muziekstuk.”

“Eén van de mooiste films die ik ooit gezien heb is ‘As it is in heaven’. Dat gaat over groepsdynamiek, mensen laten samenspelen tot iets ontroerends mooi. Dus als iets niet stroomt, dan pieker ik daar soms wel over als in ‘Hoe komt het dat mensen er niet in slagen om altijd perfect samen te werken?’ Ik ben wel iemand die steeds op zoek is naar antwoorden, die dieper probeert te graven. Ik ben een zoeker. Vandaar ook de titel van mijn boek, ‘De zoekende leider’.”

Wat houdt je ‘s nachts wakker?

“Als ik ergens van wakker lig, is het meestal van heel persoonlijke gebeurtenissen. De gezondheid van iemand die mij dierbaar is bijvoorbeeld. Of een gesprek dat langzaam binnensijpelt, en waar ik in de hectiek van de dag geen ruimte voor had om over na te denken.”

Wat is voor jou het leukste aan ondernemen?

“Er zijn zoveel dingen die leuk zijn aan ondernemen! Het is fantastisch om mensen te zien samenwerken, te kunnen leren van anderen, nieuwe ideeën te ontwikkelen. Soms begin je aan iets met een klein stemmetje, en misschien zelfs met veel weerstand. Als je dan ziet dat het pakt in de markt, dat het succesvol is, dan is dat geweldig!”

Welke grote ondernemersdroom koester je nog?

“Mijn grote droom is dat de volgende generatie jongeren de partituur verder vormgeeft. We hebben met ons familiebedrijf onze groep Camino opgericht. Ondertussen zitten er twaalf merken in de groep, en dat zal niet stoppen. Dat is een slingerend pad dat soms eens bergop gaat, en soms eens bergaf. Je ziet het einde van dat pad niet, maar je moet gewoon antwoorden bieden op onverwachtse gebeurtenissen en verder dromen.”

Waar zie je jezelf binnen 2 à 3 jaar staan?

“We bouwen verder aan ons verhaal. Camino wil een levenslange partner zijn voor onze klanten voor alles wat te maken heeft met wonen, bouwen en verbouwen. We willen dat op een duurzame en dienstbare manier doen, zodat de mensen het gevoel hebben dat ze welkom zijn.”

Welke opofferingen moet je in je privéleven doen om te kunnen ondernemen?

“Ik heb natuurlijk wel opofferingen gedaan omdat ik heel veel bezig ben met mijn werk. Maar in essentie gaat het nog altijd om je dierbaren, het bedrijf mag niet op de eerste plaats komen. Dat is een belangrijke les die ik van mijn vader heb meegekregen.” 

“Ik heb dus altijd wel tijd gemaakt voor mijn kinderen, om er te zijn op momenten dat zij mij nodig hadden. Maar toch heb ik soms nog te weinig tijd gemaakt voor hen of voor mijn partner. Het bedrijf laat mij nooit los. In elk artikel dat ik lees of in elk gesprek dat ik voer, ben ik daarmee bezig.”

Heb je naast ondernemen nog andere passies?

“Ik ga graag eens op avontuur. Ik ben bijvoorbeeld naar de Noordpool geweest en heb al verschillende Camino-tochten gedaan. Ik sport ook graag, ga bijvoorbeeld vaak lopen. Ik krijg ook meer en meer een passie voor Italië. Ik wil echt tijd maken om Italiaans te leren.”

Trek je daar ook voldoende tijd voor uit?

“De balans vinden tussen werk en ontspanning komt bij mij in golven. Soms ben ik daar heel alert voor, en soms helemaal niet. Ik wil in het nieuwe jaar nog meer de natuur intrekken. Die brengt mij heel veel rust en geeft me de mogelijkheid om in dialoog te gaan met mezelf, of met anderen als ik samen met anderen de natuur inga. Maar soms word ik genekt door de hectiek van de dag. En dan is het goed om mij eens terug te trekken. Ik mediteer ook, maar de laatste tijd doe ik dat eigenlijk te weinig.”

Wat is de belangrijkste ondernemersles die jij de voorbije jaren geleerd hebt?

“Ik heb al veel lessen geleerd. De voorbije jaren zijn we natuurlijk enorm geconfronteerd met de gezondheidscrisis. Als ik daar iets uit heb geleerd, is het om rustig te blijven en het overzicht te behouden. Maar ook dat je een goed evenwicht moet vinden tussen verbinding en daadkracht. Dat is nog belangrijker nu we onze mensen maandenlang niet zien omdat ze thuiswerken. Je moet erop kunnen vertrouwen dat die verbinding er is, en dat doe ik ook. We hebben vele jaren geïnvesteerd in verbinding, en daar plukken we nu de vruchten van. We hebben gemakkelijk de switch gemaakt naar thuiswerk.”

“Belangrijk is ook dat kwetsbaarheid gelukkig meer en meer een plek krijgt. Mensen mogen zichzelf zijn. Veel mensen komen tegenwoordig in een identiteitscrisis terecht, of in een burn-out. En dat moeten we vermijden. Als onderneming kunnen we daar een belangrijke bijdrage aan leveren, om voor een goed evenwicht te zorgen voor iedereen. Ook als de lat hoog ligt, moet er ruimte zijn om te ventileren en te groeien.”