Deze student-ondernemer won met haar circulaire modelabel de Gentrepreneur Award: “Je moet heel sterk in je schoenen staan, heb ik intussen zelf mogen ervaren”

Zoë De Cock, founder van modelabel Renée (©Studiophie)

Dat ‘oud’ niet per se ‘out’ hoeft te betekenen, bewijst Zoë De Cock, de 24-jarige student-ondernemer die met haar circulaire modelabel ‘Renée by Zoë’ enkele weken geleden de felbegeerde Gentrepreneur Award in de wacht sleepte. Met haar duurzaam concept tovert ze oude kledingstukken om in unieke, handgemaakte jurken. Een schot in de roos, zo blijkt. Al had ze dat succes zelf niet verwacht. “Nooit gedacht dat ik ooit voor mezelf zou beginnen”, klinkt het bescheiden.

Eerst de basis, dan de creativiteit

Een eigen onderneming was dus niet de grote droom? “Helemaal niet”, antwoordt Zoë De Cock eerlijk. “In 2021 studeerde ik af in modetechnologie. Ik heb toen voor die richting gekozen omdat fashion me interesseerde. Ik wilde leren naaien en meer inzicht in mode krijgen. Het plan was om eerst de basis en de technischere kant onder de knie te krijgen, om daarna een creatievere weg in te slaan bij het KASK of de Modeacademie in Antwerpen.”

Advertentie

Met Bloovi naar Simon Sinek in Amsterdam. Ga mee met Bloovi naar het Amsterdam Business Forum en ontdek hoe jij de kracht van optimistisch leiderschap kunt benutten om verandering te omarmen, geweldige teams op te bouwen en met groot vertrouwen te leiden.

Klik hier voor meer info

Dat scenario draaide net iets anders uit. “Twee jaar geleden startte ik tijdens mijn studies met Renée. De plannen om mijn creativiteit in een andere academie aan te boren, heb ik toen van tafel geveegd nadat ik mij de bedenking maakte dat je creativiteit misschien niet op school leert. Je hebt dat of niet, of je leert het gaandeweg door het gewoon te doen.”

Experimenteren tijdens de lockdown

Hoe haar onderneming dan het levenslicht zag? “Tijdens de eerste lockdown begon ik met kledij te experimenteren”, vertelt De Cock. “Mijn grootvader was enorm vermagerd en had een hele vuilniszak met oude hemden verzameld die niet meer pasten. Hij was van plan om ze weg te gooien toen hij vroeg of ik er niets mee kon doen.”

En zo sloeg De Cock aan het naaien. “Het was geweldig om mijn creativiteit de vrije loop te kunnen laten”, klinkt het enthousiast. “Ik toverde drie hemden om tot één en kwam daarna op het idee om er jurkjes van te maken. Er was ook genoeg tijd voor, aangezien we constant thuis zaten. Mijn leven bestond op dat moment alleen maar uit schoolwerk en naaien.”

Trots op haar creaties, besluit De Cock enkele beelden online te delen. “Ik had drie kleedjes gemaakt en deelde er enkele foto’s van op mijn Instagram-profiel. Niet met de bedoeling om ze te verkopen, maar gewoon omdat ik oprecht fier was op wat ik had gemaakt”, vertelt ze. Wat er toen gebeurde, had ze zelf nooit verwacht. “Na een tijdje ontplofte mijn inbox!” lacht De Cock. “Tal van mensen vroegen of ze er eentje konden kopen en of ik er eentje voor hen kon maken. Door al dat enthousiasme dacht ik: misschien moet ik hier toch iets mee gaan doen.”

Versterking uit bekende hoek

Wat startte als een experiment, evolueerde naar een bijberoep. “In het begin had ik echt geen idee wat er aan het gebeuren was of hoe het verder zou gaan”, vertelt De Cock. “Ik dacht: ik verkoop er een paar als mensen het vragen, maar na twee maanden was de interesse nog altijd torenhoog. Dat werd te zwaar om te combineren met mijn schoolwerk.”

Dus riep De Cock hulp in. Enter: haar moeder. “Mijn mama heeft ook mode gestudeerd en had vroeger zelfs haar eigen kinderkledinglijn. Daar maakte ze kinderkledij van oude lakens. Eigenlijk deed zij dus ook al aan upcycling”, grinnikt De Cock. “Haar eigen evenementenbureau moest sluiten door de lockdown. Op dat moment zat ze zonder werk, waardoor er plots zeeën van tijd waren om mij te helpen. Haar ervaring kwam goed van pas!”

Of het dan goed botert tussen de twee? “Meestal wel”, glimlacht De Cock. “We weten allebei heel goed wat we willen. En als we iets in ons hoofd hebben, dan gaan we ervoor. Dat botst soms wel eens, al vullen we elkaar vooral heel goed aan.”

Fashion hoeft niet fast te zijn

De 24-jarige onderneemster doopte haar label ‘Renée’. Die naam weerspiegelt precies de boodschap die ze in de wereld wil zetten. “Het betekent ‘herboren’ in het Frans”, legt ze uit. “Ik wil een duurzaam antwoord bieden op de huidige fashion industrie en tonen dat er een andere manier bestaat om mode te maken. Eentje met respect voor mens en milieu.”

Dat is broodnodig, voegt ze eraan toe. “Er worden zoveel nieuwe kleren geproduceerd, terwijl er al zoveel zijn waarmee niets gebeurt en die op een vuilnisbelt eindigen of worden verbrand. Er kan écht nog iets moois van gemaakt worden. Dat wil ik met mijn ontwerpen tonen, en zo deel uitmaken van die circulaire economie. Voor een bedrijf mag ik dan wel de laatste stap in hun kledingketen zijn, ik zorg ervoor dat de cirkel weer rond is.”

Die passie voor upcycling groeide tijdens haar studies, legt de Gentrepreneur uit. “Voor ik modetechnologie ging studeren, was ik alles wat ik nu niet meer wil zijn. Ik hield van fast fashion, van ZARA en H&M, en kocht zoveel mogelijk voor een zo goedkoop mogelijke prijs”, zegt De Cock. “Modetechnologie toonde me hoe het er nu aan toegaat en dat dat echt niet oké is. In die studierichting wordt enorm ingezet op duurzaamheid en alternatieven en dat raakte me. Mijn ogen gingen open, ik verdiepte me in de materie en ondertussen zijn duurzaamheid en upcycling echte passies geworden.”

Ondernemersskills op scherp

Momenteel volgt De Cock nog een postgraduaat ondernemen aan de HoGent. “Een traject voor louter student-ondernemers, waar je ook één-op-één-begeleiding krijgt om je ondernemersskills bij te schaven”, legt ze uit. Ook van UNIZO krijgt ze begeleiding, nu ze de Gentrepreneur Award won. “Ik ken weinig van business en finance”, geeft ze grif toe. “Dat en marketing zijn mijn grootste struikelblokken, terwijl het wel heel belangrijke onderdelen van je business zijn.”

Op die manier wil De Cock dan ook een sterkere onderneemster worden. “Ik leer veel uit de gesprekken die ik voer, zowel met mijn coaches als met mijn medestudenten”, klinkt het. “Je moet ook wel sterk in je schoenen staan, heb ik gemerkt. Sommige bedrijven waar ik nu mee onderhandel, proberen me een hogere prijs voor hun stoffen te doen betalen omdat ik nog vrij jong ben. Gelukkig weet ik wat de gangbare prijzen zijn. Iemand die er niets van kent, zou zich makkelijk in de luren laten leggen.”

Met de naamsbekendheid die de titel van Gentrepreneur met zich meebrengt, hoopt De Cock nog meer deuren te openen. “Ik heb al enorm veel interessante mensen ontmoet die expert zijn in hun vak en me heel graag willen helpen bij waar zij goed in zijn. Ik hoop dat ik m’n netwerk zo nog meer uitbreidt en m’n missie nog meer in de verf zet.”

Naaiwerk uitbesteden

Of ze al weet wat de toekomst voor haar in petto heeft? “Opschalen en er een fulltimejob van maken” klinkt het enthousiast. “We hebben twee jaar lang hemden van particulieren ingezameld. Nu gaan we bedrijven zelf contacteren om hun overstock over te kopen en daarmee aan de slag te gaan. We zullen minder unieke stuks produceren en meer in collecties werken van 5 of 10 stuks. Geen massaproductie uiteraard.”

En er is meer, want ook binnen het label zelf verandert er een en ander. “Vanaf juli besteden we het naaiwerk uit aan een naaiatelier in Mechelen”, vertelt De Cock. “Ik merk dat daar heel veel tijd in kruipt. Tijd die ik nu niet kan besteden aan mezelf bijscholen of verder experimenteren. Het naaiwerk uitbesteden leek me een logische eerste stap”, legt De Cock uit.

“Het is trouwens een Syrische vluchteling die het naaiatelier runt. Op die manier kan ik het sociale en het duurzame aspect koppelen, wat natuurlijk fantastisch is! Ik heb echt het gevoel alsof ik twee jaar de markt heb kunnen verkennen en nu de bevestiging heb gekregen dat het concept aanslaat. Nu is het tijd om de B2B-markt op te gaan”, zegt De Cock met veel enthousiasme.

Groeien tot over de grens

Of er ooit een eigen Renée-winkel komt, dat durft De Cock op dit moment niet te voorspellen. “Daar ben ik zelf nog niet uit”, klinkt het eerlijk. “Momenteel verkopen we via de webshop en liggen we al in één fysieke winkel in Heverlee. Ik zou daar dit jaar graag nog verkooppunten in Antwerpen, Brussel en Gent aan toevoegen. Daarna wil ik doodgraag naar het buitenland, naar Amsterdam of Parijs bijvoorbeeld.”

De plannen mogen dan ambitieus zijn, de Gentse student-onderneemster blijft ze zelf opvallend nuchter onder. “Ik doe dit voor alle duidelijkheid niet om miljoenen euro’s te verdienen. Ik wil in de eerste plaats het verschil maken, tonen dat het anders kan en mensen inspireren om dezelfde, duurzame weg in te slaan.”