Waarom Trooper-founder Elisabet Lamote de CEO-fakkel doorgaf aan ervaren rot Jos Donvil: “Ik ben een pionier die wil baggeren in de modder”

Elisabet Lamote en haar opvolger Jos Donwil

Begonnen aan de keukentafel, uitgegroeid tot een vaste waarde in het Vlaamse verenigingswezen en nu klaar voor de volgende grote stap. Trooper is één van die Belgische bedrijven waar je moeilijk iets negatiefs over kan zeggen. Aan het roer stond tot voor kort medeoprichter Elisabet Lamote, maar die gaf begin juni het stokje door. De verrassende nieuwe CEO is Jos Donvil, die naast voormalig CEO van Base, Voo en voetbalclub RSC Anderlecht ook een gepassioneerd verenigingsmens blijkt te zijn. We konden beiden strikken voor een dubbelinterview over hun complementaire ondernemerskarakters, en de overgang van start-up naar scale-up.

Van zijproject naar fulltime business

“Trooper is op den boef begonnen”, begint Elisabet Lamote haar verhaal. “Letterlijk aan de keukentafel, zoals zoveel ondernemingen. We zochten een manier om de lokale Chiro te helpen na een brand, en besloten om daarvoor gebruik te maken van het affiliate programma van bol.com. Dat werkte zo goed, dat ook andere verenigingen kwamen aankloppen.” Het concept is simpel: shop je online bij één van de partners van Trooper, dan gaat er een percentage naar de vereniging die je wil steunen.

In het begin was Trooper vooral een zijproject, maar na zes maanden besloot Lamote voltijds voor het ondernemen te gaan. “Je moet durven springen, maar je moet ook een portie geluk hebben”, zegt ze. “Ik gaf mezelf een jaar, en dan zouden we bekijken of we verder konden of niet.” Ondertussen heeft de start-up zeven fulltime medewerkers, naast Lamote nog twee andere co-founders die elk één dag per week voor de onderneming werken.

In de spiegel kijken

Aan het hoofd stond tot voor kort Lamote zelf, maar haar plaats wordt nu ingenomen door ervaren rot Jos Donvil, die al meerdere bedrijven leidde. Zijn palmares is even uiteenlopend als indrukwekkend: van de voedingssector over de krant L’Avenir tot een voetbalclub. “Ik ben begonnen in een heel ander soort bedrijven, met honderden miljoenen omzet, en was CEO van meer dan 1.000 man. Da’s iets heel anders dan Trooper”, zegt hij met een understatement. “Maar elke stap die je zet in je carrière, brengt ervaringen met zich mee, die je dan tijdens de volgende stap weer kan gebruiken.”

En dat die volgende stap dan Trooper zou worden, was eerder een gelukkig toeval. “Ook dat is op den bots gebeurde”, geeft Donvil aan. “Ik kende één van de oprichters: hij vroeg me in de beginfase al of ik met mijn vereniging wilde instappen, en toen heb ik nee gezegd”, lacht de kersvers CEO. “Ik snapte niet hoe het in elkaar zat.”

Tot er, na zijn vertrek bij voetbalclub RSC Anderlecht, een oproep op Facebook verscheen. “Ik zag dat Trooper een CEO zocht en heb Klaas (Olbrechts, medeoprichter; nvdr) opnieuw gecontacteerd.” De reden daarvoor is niet zo ver te zoeken, zegt hij. “Ik kom zelf uit het verenigingsleven en het verhaal van Trooper is onwaarschijnlijk fantastisch!” De keuze was dus snel gemaakt: “Bovendien wilde ik altijd al instappen in een klein bedrijf, dus ik dacht: why not jump?”

Net hetzelfde als wat Lamote dacht, toen ze enkele jaren geleden volledig voor haar onderneming ging. Vandaag is het voor haar tijd om een stapje terug te zetten. Een weloverwogen keuze, zegt ze: “Iets van 0 naar 1 krijgen, is heel anders dan iets van 1 naar 10 krijgen. Die eerste stap is vooral durven, geen schrik hebben en dingen uitproberen. Maar eens je de basis hebt, moet je daar processen en structuren in krijgen, en daar ben ik zelf minder sterk in. En op dat moment moet je slim zijn en in de spiegel durven kijken.” Niet makkelijk, maar wel nodig, vindt ze. “Het voelt vreemd om afscheid te nemen, maar ik geloof dat het de juiste beslissing is.”

Van overleven tot eisen stellen

“Ik ben een springer,” stelt Lamote. “Een doener, waardoor langetermijnplannen steeds vooruit geschoven worden. Terwijl dat net is wat Trooper nu nodig heeft.” Jos Donvil knikt. “Plannen maken is zo ontzettend belangrijk in een scale-up. Dat is wat we nu gaan professionaliseren, zonder daarmee het initiatief en de flexibiliteit te verminderen.”

Een stap die op het juiste moment komt, zegt hij. “Mochten ze dat te vroeg hebben gedaan, dan had het ook niet gewerkt. We zitten nu op het einde van een fase. Trooper heeft winst gemaakt, en dat is een stadium waar slechts 0,4% van de start-ups geraakt. Nu evolueren we naar een scale-up, en dat is een ander type bedrijf. Het verleden was overleven en nemen wat komt, terwijl we nu veel strenger kunnen zijn en zeggen: we willen enkel partners die ons verhaal écht onderschrijven.”

“Dat klopt wel, in het begin moesten we echt ons best doen om mensen aan boord te krijgen, en dat is nu omgekeerd”, vult Lamote aan.

Op de snijlijn tussen social en profit

De nieuwe CEO van Trooper is alvast blij met wat zijn voorgangster verwezenlijkt heeft. “Er is een gigantische basis, en er zijn veel opportuniteiten. Nu is de grote uitdaging om die te kanaliseren: wat gaan we doen en wat niet. Daarnaast gaan we een structuur bouwen, zodat het minder trial and error wordt. Er zijn een aantal dingen waar we goed in zijn, en die gaan we nog beter en georganiseerder doen. Van een start-up kan de buitenwereld veel verdragen, maar nu moeten we gaan concentreren op dingen beter doen”, beseft Donvil.

De nieuwe functie is ook voor de ervaren CEO een uitdaging. “Je werkt met verenigingen, en zit dus tegelijkertijd in de social- en de profitsector.” En dat heeft bepaalde voordelen: “Iedereen is positief over het concept: bedrijven kunnen verenigingen steunen en verenigingen kunnen zonder veel inspanningen geld vergaren. Daar kan niemand tegen zijn, dat bestaat niet.” Maar ook het profit-gedeelte mag niet uit het oog verloren worden. “Het blijft een bedrijf dat je moet runnen, en daar is dus wel een grote overlap met mijn eerdere carrièrestappen.”

Wat hij dan zoal meeneemt uit zijn vorige functies? “Ten eerste: het belang van werken op lange termijn. En ten tweede: executie is gigantisch belangrijk. Je moet de dingen die je doet, zo goed mogelijk doen. Halve activiteiten werken contraproductief voor je merk. En ten derde, al is dat misschien een open deur: je kan alleen maar succesvol zijn als je enthousiaste mensen rond je hebt.”

Durven springen en blijven geloven

“Ik kan alleen maar vol bewondering kijken naar wat Elisabet heeft gepresteerd”, vertelt Donvil. “Dat durven springen, alles opgeven en starten, met alle consequenties die daarbij komen, dat had ik zelf nooit gedaan.”

“Eigenlijk moet je daar ook gek voor zijn, maar het is een fantastisch traject geweest”, pikt Lamote in. “Natuurlijk heb je ook een portie geluk nodig. En je moet de juiste mensen tegenkomen op het juiste moment, en ook durven openstaan voor wat zij kunnen leren.”

Wat zij meeneemt van Trooper naar haar volgende, voorlopig nog onbekende carrièrestap, is dit: “Je moet altijd blijven geloven. Als je droom er ligt, zijn er veel manieren om die te bereiken, als je maar blijft geloven.”

Donvil knikt. “Als je iets echt wil doen, komt het altijd op je pad. Misschien niet op het moment zelf, maar als je ervoor wil gaan en je geeft nooit op, kan je in 90% van de gevallen krijgen wat je wil. Ik heb nooit een professionele job willen doen, die ik uiteindelijk niet heb gehad.”

Baggeren in de modder

De overdracht van ex-CEO tot CEO verloopt vlot, zegt het duo. “We werken nu een maand overlappend”, legt Donvil uit. “Voor mij is dat vooral info verzamelen en inzichten krijgen. En dan op een gegeven moment trekken we de streep. Vanaf dan gaat Elisabet nog wel ondersteunen, maar niet meer echt op de grond staan.”

“En dan is het loslaten begonnen”, pikt Lamote in. Wat er dan komt, weet de onderneemster nog niet. Al denkt ze niet dat Trooper haar laatste onderneming is geweest. “Ik ben een pionier die wil baggeren in de modder. Dat is waar ik energie van krijg, en dat kan makkelijker bij iets nieuws dan bij een grote onderneming. We zullen zien wat de toekomst brengt!”