Ik zou namelijk graag het statuut van mijn bedrijf veranderen naar dat van een voetbalclub. Die kunnen blijkbaar rekenen op heel wat extra voordelen waar wij als reguliere ondernemers enkel van kunnen dromen.
Wat zou er concreet veranderen?
We kunnen eindelijk onze medewerkers vergoeden volgens het principe loon naar werken. De sociale zekerheidsbijdragen van medewerkers zullen tot 80% (van hun loon) vrijgesteld worden van bedrijfsvoorheffing. Concreet zou dat betekenen dat hun loon voor slechts 21% wordt belast in tegenstelling tot het huidig systeem waar men gemiddeld 55% afdraagt aan de staat. Een forse netto loonsverhoging wenkt zonder extra kost voor het bedrijf. Qua motivatie kan het tellen!
Bovenop dit voordeel beschikken we nog over een andere troef. Een deel van het loon kan betaald worden via een groepsverzekering. Die is, in tegenstelling tot die van u en mij, niet opvraagbaar (zonder extra kosten) op 60 jaar maar al vanaf 35 jaar. Dus je hoeft geen 25 jaar meer te werken om je huisje af te betalen. Met een beetje geluk kan je al na 15 jaar - via het opvragen van je groepsverzekering - van al je baksteenschulden verlost worden.
Maar er is nog meer. Een werknemer kan niet meer zomaar naar een ander bedrijf overstappen. Die volgende werkgever gaat flink betalen voor al die opgedane ervaring en het leergeld dat jij hebt opgehoest om van die medewerken een ware professional te maken. Vanaf nu krijg je transfergeld als een medewerker opstapt, uiteraard binnen een fiscaal vriendelijke regime. Interimarbeiders (makelaars) worden iets duurder: je zal al snel een succesfee betalen van 20%.
Maar als je het een beetje slim aanpakt neem je tijdens vakantieperiodes veel studenten in dienst. Die laat je allemaal een contract ondertekenen waardoor ze later - en dat liefst tot in de doodskist – vast zitten aan je bedrijf. Van zodra ze dan in het echte werkleven stappen krijg je een flinke commissie van hun eerste én volgende werkgevers…
Iedereen gelijk voor de wet?
Het lijkt allemaal een beetje gek, maar toch is dat de dagelijkse realiteit van de Belgische voetbalclubs. Om het dan nog maar niet te hebben over de vele miljoenen belastinggeld die gespendeerd worden aan beveiliging van stadions.
Waarom moeten kaderleden van grote bedrijven, die best veel verantwoordelijkheid dragen en meerwaarde creëren, buitensporig solidair zijn en kan dat niet verwacht worden van een topvoetballer?
Waar zitten die Rode Duivels à la Kevin De Bruyne, Eden Hazard of Vincent Kompany die geen gelegenheid onbenut laten om op te roepen tot 'solidariteit' en 'eenheid' maar het blijkbaar zelf normaal vinden dat ze 250.000 euro per week verdienen zonder daar faire belastingen op te betalen? Dat is ongeveer 6.579 euro per uur of het maandloon van een parlementair… Wie heeft destijds hun scholen en sociale zekerheid betaald?
Er is in dit land door vakbonden en oppositie veel te doen geweest rond (soms) terechte misbruiken van overheidsgeld. Maar getuigt het niet innen van fiscale inkomsten bij specifieke beroepsgroepen niet eveneens van een grote nalatigheid?!
Noot van de redactie: opinies vertegenwoordigen niet noodzakelijk de mening van Bloovi. Indien je het niet eens bent met de auteur en zelf een opinie wil schrijven, stuur ons dan een mailtje op redactie@bloovi.be
